Moeder waar was je?!

Moeder waar was je, toen ik me zo alleen voelde? Toen het voelde of niemand me begreep.

Moeder waar was je toen ik thuiskwam uit school en jij vergat dat ik voor in de klas had moeten staan om te presenteren, waarom vergat je dat? Wist je niet dat ik daar maanden niet van sliep? Het voelde of niemand om me gaf en ik alles alleen moest doen.

Moeder waar was je al die keren dat ik huilend onder de dekens lag? Moeder waarom zag je dat niet? Waarom vroeg je niets?

Moeder waarom vertelde je lachend dat ik niet naar de winkel wilde? Moeder zag je niet dat ik echt niet kon? Zag je niet dat ik echt niet durfde? Zag je dan echt niet hoe bang ik was?

Moeder waarom keek je niet verder dan mijn boosheid? Waarom zag je niet wat daaronder zat? Waarom begreep je me niet?

Moeder waarom zag je niet datgene wat zo belangrijk voor mij was, waarom leek het alsof je mij totaal niet aanvoelde?

Moeder waarom voelde ik me altijd teveel? Waarom voelde het alsof ik het nooit goed genoeg kon doen? Waarom voelde het voor mij alsof jij liever een ander kind had gehad? Waarom voelde het alsof je niet om me gaf?

Moeder waarom voelt het alsof ik nooit een moeder heb gehad wie blij met mij was?

Moeder waar was je toen ik je zo hard nodig had?

———————————————————-

Moeder nu snap ik het, ik snap het met mijn hoofd. Ik zie hoe hard je, je best doet. Ergens geloof ik zelfs nog wel dat je van me houd. Moeder ik snap nu best wel dat je me niet kwijt wil. Moeder ik snap nu hoe moeilijk het is om moeder te zijn. Ik zie het, ik zie het bij mijn zusjes. Ik begrijp dat je niet bij iedereen tegelijk kan zijn. Ik snap dat je niet alles ziet. Jij bent ook net als mij klein geweest, jij wilde ook graag moeder worden, jij wilde ook veel kindjes net als ik altijd zei. Moeder ik was jou eerste kindje, stiekem probeer ik van jou te horen hoe ik was als baby, probeer ik te horen dat je blij was met mij. Moeder je vertelde dat ik als baby veel huilde en veel bij jou wilde zijn…

Moeder dat meisje van toen dat snapt jou niet. Dat meisje van toen is boos, heel boos. Ze begrijpt niet waarom haar moeder vergat dat ze enge dingen moest doen. Moeder ze wilde alleen maar dat je zei dat je aan haar dacht, dat je met haar meeleefde. ze wilde alleen maar dat je vroeg hoe of het gegaan was. Ze wilde dat je haar begreep. Moeder al die keren dat ze huilend op bed lag en heel boos was op jou, was het enigste wat ze wilde, jou, ze wilde haar moeder! Ze wilde dat je snapte waarom ze boos was. Moeder ze werd boos omdat het haar niet lukte om het jou uit te leggen, het lukte haar niet om jou te overtuigen, het lukte haar niet om goed genoeg te zijn. Moeder ze wilde toen zo graag dat je naar haar toe kwam! Nu voelde het alsof je niets om haar gaf, je liet haar helemaal in paniek op bed liggen, ze snapte dat niet, niemand gaf om haar zelfs haar eigen moeder niet. Moeder waarom vertelde je alles door wat ze niet durfde? Waarom lachtte je daarom? Voor haar was het namelijk geen grapje, ze was wanhopig en durfde echt niet. Het voelde alsof je haar uitlachtte! Ze durfde jou niet meer te zeggen wanneer ze iets niet durfde omdat jij erom lachtte. Moeder al die keren dat ze boos van tafel liep en schreeuwde, hoorde je toen niet dat ze keihard schreeuwde om jou, haar moeder!

Moeder dat meisje is nog steeds boos op jou maar dat meisje is vooral verdrietig. Dat meisje voelt zich vaak alleen. Dat meisje heeft geleerd om afstand van jou te nemen al was dat nooit wat ze wilde. Dat meisje is soms nog jaloers wanneer haar zusjes op schoot zitten bij jou, moeder dat meisje is verdrietig wanneer ze ziet dat je haar zusje knuffelt. Dat meisje wil net als haar kleine zusjes een moeder wie om haar geeft, een moeder wie van haar houd, dat meisje wil constant bevestiging. Moeder dat meisje probeert vaak te doen of het allemaal niet geeft, dat meisje probeert zich vaak groot voor te doen maar voelt zich vaak nog zo klein! Moeder dat meisje dat ben ik.